لامپ رشته ای یک منبع نور مصنوعی است که نور سفید روشن را منتشر می کند. در این لامپ ها ، جریان الکتریکی از یک سیم فلزی نازک به نام تنگستن عبور می کند که مقاومت الکتریکی نسبتاً بالایی دارد (در مقایسه با سیم مسی) و آن را بسیار گرم می کند. نخ نازک با گرم شدن روشن می شود. حباب شیشه ای مهر و موم شده از ورود اکسیژن به فتیله جلوگیری می کند ، در غیر این صورت نخ اکسید شده و به سرعت می سوزد.
لامپ های رشته ای با ولتاژ (و توان) متفاوت از 1.5 ولت تا 300 ولت می آیند. این نوع لامپ ها به تجهیزات اضافی نیاز ندارند ، هزینه های تولید بسیار کمی دارند و با جریان مستقیم و متناوب کار می کنند. در نتیجه ، لامپ های رشته ای به طور گسترده ای در روشنایی منزل و تجاری ، چراغ های غیر ثابت ، چراغ های مدرسه ، چراغ های ماشین ، چراغ قوه ، تبلیغات و دکوراسیون استفاده می شوند.
در بعضی از برنامه ها ، مانند دستگاه جوجه کشی (برای گرم کردن تخم مرغ) ، از گرمای تولید شده توسط لامپ های رشته ای استفاده می شود. از نور حرارتی (مادون قرمز) برای مخازن خزنده ، گرمایش منطقه ای ، گرمایش صنعتی ، خشک کردن و در کوره های مناسب استفاده می شود. در هوای سرد ، گرمای تولید شده توسط لامپ های رشته ای می تواند خانه را گرم کند ، اما در مناطق گرمسیری ، کولرهای گازی انرژی بیشتری از دست می دهند.
در بسیاری از کاربردها ، لامپهای رشته ای به تدریج با لامپهای فلورسنت ، لامپهای کم فشار ، لامپهای رشته ای ، الکترودها و دستگاههای دیگر جایگزین شده اند که برای همان انرژی مصرف شده در لامپ ، نور بیشتری تولید می کنند. به منظور افزایش کارایی روشنایی و کاهش مصرف انرژی ، تلاش شده است این لامپ ها از بین بروند.
تاریخچه لامپهای رشته ای
مورخان رابرت فریدل و پاول 22 مخترع اسرائیلی را قبل از سوان و توماس ادیسون به عنوان مخترعان لامپ رشته ای نام بردند. آنها استدلال کردند که به دلیل استفاده بهتر از مواد ، خلا better بیشتر و مقاومت در برابر توزیع انرژی از منبع متمرکز انرژی ، اختراع ادیسون می تواند مقرون به صرفه باشد. مورخ دیگر ، توماس هاگ ، موفقیت ادیسون را در تولید یک منبع نور اولیه اما فشرده نسبت می دهد. این لامپ قسمت کوچکی از سیستم روشنایی الکتریکی بود و از ژنراتور شاهکار بزرگ ادیسون ، منبع تغذیه و سیستم زندگی برای توزیع موازی برخوردار نبود ، در حالی که دیگر مخترعین دارای لامپ و ژنراتورهای همان نبوغ مدتهاست که فراموش شده اند. زیرا تولید کنندگان سیستم روشنایی کاملی در اختیار آنها قرار نداده اند.
تحقیقات نیمه تجاری اولیه: در سال 1802 ، همفری دیویی قدرتمندترین باتری جهان را در انستیتوی سلطنتی انگلستان در اختیار داشت و در همان سال اولین لامپ رشته ای ساخته شده از پلاتین را اختراع کرد که برای نقطه ذوب بسیار بالای آن انتخاب شد. این لامپ به اندازه کافی روشن نبود و به اندازه کافی دوام نیاورد تا بتواند کار کند ، اما این یک سنت 75 ساله بود که در قلب موفقیت محققان بود تا اینکه توماس ادیسون اولین لامپ کاربردی را در سال 1879 تولید کرد. در سال 1809 ، دیویی اولین لامپ قوس الکتریکی را ساخت ، یک اتصال الکتریکی کوچک اما خیره کننده بین دو زغال سنگ متصل به باتری 2000 سلولی. پس از نشان دادن این اختراع در انستیتوی سلطنتی انگلستان ، این لامپ به لامپ قوس معروف شد.
در سال 1835 ، جیمز لیندسی یک چراغ ثابت را در داندی ، اسکاتلند معرفی کرد. وی توضیح داد که "کتابی را با فاصله 1.5 فوت (حدود 50 سانتی متر) خوانده است". با این حال ، وقتی او دستگاه را خودش تمام کرد ، این مسئله با تلگراف بی سیم مشکل پیدا کرد و لامپ کم مصرف دیگر قابل درمان نیست. ادعاهای وی در این زمینه مستند نیست.
در سال 1840 ، دانشمند انگلیسی به نام وارن د لا روو یک سیم پیچ پلاتین را در محفظه خلا قرار داد و جریان الکتریکی را از آن عبور داد. بر اساس این واقعیت طراحی شده است که نقطه ذوب بالای Pt منجر به افزایش دما تا دمای بالاتر می شود و یک محفظه خالی حاوی ذرات گاز کمتر با Pt تعامل کمتری دارد و باعث افزایش عمر لامپ می شود. اگرچه این طرح موثر بود ، اما قیمت بالای پلاتین امکان استفاده تجاری از آن را غیرممکن کرد.